Skip to main content

Galeria zdjęć z wycieczki na Kościelec. Całą relację znajdziesz klikając poniżej:

Czytaj

 

Tym razem wyruszyłem na szlak samotnie. Postanowiłem jak najszybciej dostać się z Kuźnic do Doliny Gąsienicowej więc trasę pokonywałem w przyjemnym blasku porannego Słońca.
Im bliżej Przełęczy między Kopami, tym rozleglejsze widoki. Świat budzi się do życia, a doliny spowija delikatna mgła.
Pogoda dopisuje. Świetnie widać Babią Górę wynurzającą się z morza mgieł.
Na pierwszym planie Nosal, a dalej kolorowe pola i łąki. Wczesne wstawanie ma swoje zalety.
Ostatni rzut oka za siebie zanim na dobrę udam się w stronę Doliny Gąsienicowej. Jest na co popatrzeć.
Chociaż wokół tak pięknie to cel na dzisiejszy dzień mam nieco inny. Z żalem odwracam wzrok i przyspieszam kroku.
Oto i jest. Dumny Kościelec wyrastający nad Czarnym Stawem Gąsienicowym. W centrum kadru Świnica.
Hala Gąsienicowa o poranku
Hala Gąsienicowa o poranku. Widoki jak z bajki sprawiają, że natychmiast przestaje żałować krókiego snu.
Nie tracąc czasu zmierzam w stronę Czarnego Stawu Gąsienicowego skąd wyruszę w stronę szczytu. Cel mojej wyprawy zachęca ale jednocześnie zaczynam odczuwać pewien niepokój.
Świnica w blasku porannego Słońca. Może kiedyś...tym razem mam inne plany.
Z każdym krokiem zbliżam się do Przełęczy Karb, a ściana Kościelca robi coraz większe wrażenie.
Czuję narastającą ekscytację
Czarny Staw Gąsienicowy już za daleko za mną. Słońce powoli oświetla jego taflę nadając mu coraz ładniejsze barwy.
Kościelec z tej perspektywy wydaje się naprawdę groźny. Ruszam szlakiem na szczyt.
Mijam ostrożnie kolejne metry, a widok za moimi plecami robi się coraz bardziej interesujący. Wyrażnie widać już grań Małego Kościelca.
Pierwsze trudności na szlaku. Krótki próg skalny, który przy ładnej pogodzie i suchej skale nie powinien sprawić kłopotów.
Widoki coraz piękniejsze. Po lewej stronie kadru Czerwone Wierchy, w centrum Giewont, a w tle po prawej Babia Góra.
Kolejny czujny odcinek na trasie. Jeśli jest sucho nie powinien jednak sprawić żadnych kłopotów.
Pnę się coraz wyżej i wyżej. Szlak prowadzi często w poprzek zbocza zbliżając się raz do wschodniej, a raz do zachodniej ściany.
Miejscami na szlaku występują miejsca z mokrymi skałami. Trzeba więc ciągle uważać stawiając kolejne kroki.
Giewont i Beskid Żywiecki w tle. Do szczytu już niedaleko.
Ostatnia trudność na szlaku, która wyprowadza już bezpośrednio na szczyt Kościelca. Wilgotne skały przyspieszyły mi trochę tętno ale ostatecznie dość sprawnie udało mi się je pokonać.
Widok na Tatry Zachodnie ze szczytu.
Kiedy znalazłem już odpowiedni kamień mogłem wreszcie ustawić samowyzwalacz w aparacie i uwiecznić mój mały sukces. Na szczycie Kościelca byłem zupełnie sam.
Siedzę i macham nogami.
Ostatnia trudność na szlaku widziana od góy. W tym momencie chowam na dobre aparat do plecaka i bardzo uważnie rozpoczynam wędrówke w dół. W końcu dopiero połowa trasy za mną.
Ludzi na szlaku spotykam dopiero przy tej pierwszej przeszkodzie. Turyści na zdjęciu pozwalają nieco oddać skalę tego miejsca.
Grań Małego Kościelc widziana z okolicy przełęczy.
No i jestem na dole. Kościelec wzrasta na ponad 530 metrów nad Czarny Staw Gąsienicowy, a ja z pełnym zadowoleniem mogę sobie powiedzieć - Byłem tam.
Zadowolony z siebie opuszczam Halę Gąsienicową. Pora wracać.
×