Skip to main content

Galeria zdjęć z wędrówki złotymi, bieszczadzkimi połoninami. Relację znajdziesz klikając poniżej:

Czytaj

 

Zaczynamy naszą wędrówkę grzbietem Połoniny Wetlińskiej.
Koniec sierpnia obfitował w gorące dni i pomimo wyjścia na szlak po 15 nie było ani trochę chłodniej.
Lato w pełni
Szybko osiągamy grzbiet Połoniny. Mijamy znane nam okolice Chatki Puchatki i ruszamy dalej. Celem Smerek.
Caryńska w tle
Z przyjemnością przystajemy co chwilę zwłaszcza, że jest co oglądać. Połoniny przybierają coraz ciekawsze barwy
Przemierzamy Wetlińską
Tyle już za nami. W oddali, po prawej schronisko
Połoniny nabierają coraz intensywniejszych barw. Im bliżej jesieni tym będzie jeszcze ciekawiej.
Na szlaku pojawiliśmy się późno, ale nie był to powód do narzekań
W tle widać już Smerek. Spokojnie przemierzamy szlak ciesząc się widokami.
Wszystko zaczyna nabierać złotego blasku. Tłum ludzi pozostał przy schronisku, a my możemy cieszyć się względnym spokojem i ciszą. Istne złote Bieszczady
Lato na Połoninie Weltińskiej
Połonina Wetlińska latem
Lato się już kończy, a to oznacza, że połoniny będą przybierać coraz intensywniejsze barwy
Jak na prawdziwych turystów przystało - idziemy w stronę zachodzącego Słońca. Dookoła wszystko złote, a my niespiesznie zmierzamy na szczyt.
Ostatnie metry przed szczytem. Osiągnęliśmy Smerek i teraz czeka nas droga powrotna w stronę schroniska, a następnie Brzegów Górnych.
Nasz zaplanowany zachód Słońca postanawiają zepsuć nadciągające chmury.
Jeszcze kilka spojrzeń na panoramę i pora będzie wracać
Takie puchate ptaszki towarzyszyły nam niemal przez całą drogę na Smerek.
Chmury, które miały nam pospuć spektakl, zaczynają nabierać barw
Ciężko oderwać wzrok od tego widowiska
Kolejny dzień powoli za nami. Zostało nam jednak jeszcze całkiem sporo do przejścia.
Rzut oka za siebie. Minęliśmy już Osadzki Wierch i Roha ale na dół ciągle jeszcze spory kawałek.
Noc zastaje nas na połoninie. Schodzimy już w całkowitej ciemności i w lesie pomimo latarek musimy mocno uważać.
×