Skip to main content

Galeria zdjęć z wycieczki na Lackową i Liwocz. Relację znajdziesz klikając poniżej:

Czytaj

 

Ruszamy na szlak. Po początkowym fragmencie wśród pól i łąk wkraczamy do lasu
W lesie jest całkiem przyjemnie. Cicho i w miarę chłodno.
Zaczyna się robić coraz bardziej stromo. Momentalnie na naszych czołach pojawiają się krople potu.
Kto by się spodziewał, że podejście na Lackowa może być tak strome. Momentami trzeba używać rąk by nie zjechać po wydeptanej ziemi.
Najtrudniejsze i najciekawsze momenty marszu już za nami.
Jeszcze kilkaset metrów i będziemy na szczycie. Gdyby nie tabliczka, która to oznajmia nie mielibyśmy pojęcia, że to już.
Jesteśmy na szczycie Lackowej. Góra policyjna za nami. Co ciekawe słowacka tabliczka sugeruje, że szczyt ma 996 metrów.
Na szczycie nie przebywamy zbyt długo bo najzwyczajniej na świecie nie ma tam co robić. Uważnie i powoli schodzimy.
Jeszcze ostatni fragment przez las i nasza krótka wizyta na Lackowej zostanie zakończona.
Chociaż zdjęcie tego nie oddaje atmosfera wokół Lackowej była naprawdę sielska. Cisza, spokój, a wokół słychać tylko ptaki, świerszcze i...krowy
Tak Lackowa prezentuje się od zachodniej (jeżeli nie pomyliłem kierunków) strony. Wygląda niepozornie ale podejście chociaż krótkie to naprawdę strome.
Słońce powoli chyli się już ku zachodowi, a my mamy w planach wizytę w jeszcze jednym miejscu.
Ruszamy żwawym tempem na Liwocz. To niezbyt wysoki szczyt, który posiada jednak ważną zaletę - ma wieżę widokową.
Dookoła łany zbóż i zabudowania wiosek i miasteczek.
Dla takich widoków warto ruszać się z domu.
Obchodzimy wieże dookoła wyszukując charakterystycznych punktów krajobrazu.
Teren wokół przypomina fale łąk i pól.
Tatry widziane z Liwocza. Trafiliśmy na świetną widzialność.
Zachód Słońca z wieży widokowej na Liwoczu
Cisza i spokój. O zachodzie Słońca wszystko wygląda lepiej. Nawet tak piękne widoki jak te poniżej nas.
A tak wygląda wieża widokowa na Liwoczu. Solidna konstrukcja chociaż schodki wewnątrz zdają się ciągnąć w nieskończoność.
×